سقوط جنگنده صهیونیستی و تشدید فرآیند مهاجرت معکوس صهیونیست‌ها

خبر سرنگونی هواپیمای جنگنده رژیم صهیونیستی توسط پدافند هوایی سوریه اگرچه خبری کوتاه و مختصر بود لیکن تأثیرات این موضوع، راهبردی و عمیق خواهد بود. اگر به حوادثی که در بعد از سال 2000 میلادی در صحنه تقابل جریان مقاومت با این رژیم جعلی، رخ داده است توجه کنیم مشخص خواهد شد رژیم صهیونیستی در طول این سال‌ها، به طور متناوب ارکان قدرت نظامی خود را از دست داده بود و تنها نقطه امید این رژیم تکیه به برتری هوایی این رژیم بوده است. نیروی زمینی این رژیم در جنگ با مجاهدان لبنانی و فلسطینی ناکارآمدی خود را در جنگ‌های 33 روزه و جنگ‌های غزه نمایان ساخت و تانک مرکاوا که نماد قدرت زمینی این رژیم بود به هدفی راحت و سهل برای یگان‌های ضد زره حریف تبدیل شد و گنبد آهنین که ظاهراً قرار بود دژی نفوذناپذیر برای صهیونیست‌ها ایجاد نماید، به آبکشی تبدیل شد که از هر گوشه آن، موشکی بر سر ساکنان مناطق صهیونیست نشین فرود می‌آمد.

ناوچه پیشرفته نیروی دریایی این رژیم با موشک‌های ضد کشتی هدف قرار گرفت تا کمر نیروی دریایی این رژیم که با ناوچه‌های خود سواحل منطقه را قرقگاه خویش ساخته بود، مانند نیروی زمینی آن شکسته شود لیکن در تمام این جنگ‌ها و درگیری‌ها، نیروی هوایی این رژیم توانسته بود به‌عنوان نیروی برتر و مؤثر، در صحنه نبرد ایفای نقش و وظیفه نماید و یکی از معدود بخش‌های نظامی بود که همواره در تهدیدات رژیم صهیونیستی علیه جریان مقاومت، نقطه ثقل قدرت نظامی این رژیم بوده است. در سناریوهای احتمالی نبرد آینده بین این رژیم و جریان مقاومت اعم از حزب‌الله لبنان و یا مقاومت فلسطینی و حتی در سناریوی چگونگی حمله به تأسیسات نظامی ایران، بیشترین وزن و تأثیر به قدرت هوایی رژیم صهیونیستی داده می‌شد. در موضوع حفظ امنیت شهرک‌نشینان صهیونیست نیز، رژیم صهیونیستی تلاش داشت از این بخش از قدرت نظامی خویش به‌عنوان یک عامل روحیه‌بخش برای استمرار سکونت صهیونیست‌های مهاجر از دیگر کشورها به مناطق اشغالی استفاده نماید.

اما آنچه رخ داد تلاطمی سهمگین در این آرامش ظاهری جبهه صهیونیست‌ها ایجاد کرده و قطعاً تبعات این مسئله، فردا بیش از امروز آشکار خواهد شد. صهیونیست‌ها اکنون از خود می‌پرسند در جنگ آینده به کدام بخش از قدرت نظامی و امنیتی خود می‌توانند تکیه کنند؟ هر پاسخی که سران این رژیم به ساکنان سرزمین‌های اشغالی بدهند پاسخ نامطمئن و غیرقابل‌پذیرش برای افکار عمومی خواهد بود و برای همین است که مسئولان این رژیم تلاش کردند حادثه را در همین حد که مطرح‌شده نگه‌دارند و از گسترش تقابل در این موضوع اجتناب نمایند. هیچ‌یک از نیروهای سه‌گانه هوایی، دریایی و زمینی این رژیم قابلیت اعتماد و اتکا را ندارند و این‌یک فاجعه برای رژیمی است که اساس استمرار حیات خود را بر برتری نظامی استوار ساخته است. اگر این موضوع برای افکار عمومی صهیونیست‌ها آشکار شود، دومینوی دهشتناکی برای سران صهیونیست به دنبال خواهد داشت.

اگر ارتش سوریه، هواپیمای این رژیم را سرنگون کند، خلبانان رژیم صهیونیستی که تاکنون با آرامش و اطمینان از عدم هرگونه تهدید به سمت اهداف نظامی خود پرواز می‌کردند، اکنون اطمینانی به بازگشت از مأموریت نخواهند داشت و این عدم اطمینان در آسمان لبنان و فلسطین نیز با این خلبانان همراه خواهد بود.

رژیمی که داعیه از نیل تا فرات داشت اکنون برای بقای خود و ادامه حیات، به دیوار کشیدن به دور مناطق صهیونیست‌نشین می‌پردازد و البته در پس این دیوارها نیز آرامشی وجود نخواهد داشت. آنان که از مناطق و کشورهای دور و نزدیک به امید زندگی امن و آرام، فریب صهیونیست‌ها را خورده و قدم به سرزمین‌های اشغالی و شهرک‌های صهیونیستی گذاشته‌اند بهتر است به موطن خویش بازگردند در غیر این صورت در نبرد آینده، فلسطینیان یعنی همان ساکنان حقیقی این سرزمین، اجازه دفن اجساد آنان را نیز در این سرزمین نخواهند داد و جنازه‌های ایشان را با تابوت به کشورهایی که متعلق به آنجا هستند و از آنجا آمده‌اند، بازخواهند گرداند. آنان که قرار بود پیام ساقط کردن این هواپیما را دریافت کنند پیام این حادثه را دریافت کرده‌اند و دیگرانی که هنوز متوجه ابعاد این ماجرا نشده‌اند، سیلی روزگار آنان را بیدار خواهد ساخت.