پیام‌های حمله تنبیهی ایران به رژیم متجاوز صهیونیستی

این نخستین باری است که ایران به طور مستقیم به عمق رژیم صهیونیستی حمله می کند؛ چه اینکه جمهوری اسلامی پیش تر در پاسخ به حملات این رژیم که منافع ایران را هدف قرار می داد، منافع و مقرهای اطلاعاتی صهیونیست ها را ازجمله موساد در نقاط مختلفی همچون اربیل، واقع در شمال عراق هدف قرار داده بود. اما حمله اخیر ایران کاملاً متفاوت است و تاریخ کل منطقه را وارد مرحله جدیدی می کند.


به نظر من، حمله تنبیهی ایران به رژیم متجاوز صهیونیستی رویداد بزرگی همتراز با دگرگونی های عظیمی است که روزانه در نقاط مختلف جهان شاهد هستیم. مشخص است هدف قرار دادن عمق رژیم صهیونیستی به وسیله ایران در واکنش به تجاوز این رژیم به کنسولگری ایران در دمشق و ترور فرماندهان برجسته سپاه پاسداران انجام شد، اما آنچه ایران می‌خواست، این بود که حمله فراتر از گذشته و هدفش چیز جدیدی باشد.

به گمان ما، همه طرف‌های محور مقاومت متقاعد شده‌اند رژیم صهیونیستی برای سرپوش گذاشتن بر ضعف خود خارج از محدوده جغرافیایی جنگ غزه، به اقدامات دیوانه وار متوسل شده است.

تظاهر به اینکه صهیونیست ها از جنگ نمی ترسد یا به دنبال گشایش آن هستند، در حالی که حقیقت این است رژیم صهیونیستی به تنهایی نمی تواند از خود دفاع کند و اگر تنها باشد و ناتو، کشورهای غربی و آمریکا حمایتش نکنند، امکان شکست کاملش وجود دارد. در حمله تنبیهی ایران نیز مشاهده شد، هواپیماهای آمریکایی و انگلیسی مأموریت مقابله با پهپادها و موشک های ایرانی را برعهده گرفتند.

آنچه هفتم اکتبر 2023 و پس از آن در 6 ماه اخیر رخ داد، به شدت ساختار امنیتی، سیاسی و حتی اجتماعی رژیم صهیونیستی را زیر و رو کرده است و با وجود همه جنایت هایی که مرتکب شده اند، نتوانستند تصویر ذهنی از خود را نزد افکار عمومی جهان تغییر دهند یا از زیر بار وضعیت ذلت بار خود فرار کنند. در عوض، آنچه اتفاق افتاد، خلاف ادعاهای صهیونیست ها را ثابت کرد و نشان داد رژیم صهیونیستی در بحران عمیقی غرق شده است.

اکنون شاهد شکل‌گیری تحولات جهانی ای هستیم که در آن ممکن است رژیم صهیونیستی دیگر نتواند آرزوهای مردمش را با ادامه سیاست‌های نسل‌کشی، کشتار، ویرانی و نقض قوانین بین المللی و بشردوستانه برآورده کند.

شاید برخی به درستی نخستین حمله مستقیم ایران به رژیم صهیونیستی در تاریخ تقابل میان دو طرف را نوعی تلاش تهران برای تحمیل معادله بازدارندگی به تل آویو توصیف کردند تا صهیونیست ها را از ادامه حملات علیه منافع ایران و عبور از خطوط قرمز این کشور بازدارند.

با وجود این، موظفیم حمله ایران را در منحصر به فرد بودنش پس از عملیات «طوفان الاقصی» بستاییم؛ عملیاتی که سرآغاز جنگ رژیم صهیونیستی در غزه بود و شاهد بودیم اگر آمریکا در غرب آسیا به کمک این رژیم نمی آمد، نظام بین الملل و جامعه جهانی شاهد تحولی شگرف در زمینه شکست باور قدرت پوشالی رژیم صهیونیستی بود.

 می توان نتیجه گرفت محور مقاومت در حال برداشتن گام هایی است که رژیم صهیونیستی را در جایگاه واقعی خود قرار دهد، یعنی قبل از آنچه در سال 1948 و در دوره جنگ علیه اعراب  بود.

به مواضع تکراری آمریکا درباره منطقه غرب آسیا دقت کنید؛ «ما در غرب آسیا جنگ نمی‌خواهیم»، «نمی‌خواهیم جنگ را گسترش دهیم» و ... . البته این مواضع به معنای جلوگیری از جنگ با همه طرف‌ها و برقراری ثبات در منطقه نیست. این مواضع تنها یک معنی می دهد: ما برای جنگ آماده نیستیم و جنگ به نفع رژیم صهیونیستی نیست.

اگر قرار بود جنگ مورد ادعای آمریکا حزب الله، ایران یا جنبش انصارالله را از بین ببرد، هشتم اکتبر رخ می داد و حتی یک روز هم به تأخیر نمی افتاد. البته آمریکا این حربه را در سال 2006 در عراق، سوریه، افغانستان و لبنان به وحشتناک ترین شیوه های خود انجام داد و به نتیجه مدنظرش دست نیافت.

به همین دلیل دولت آمریکا به دنبال کنترل مجدد سرعت تنش است و از رژیم صهیونیستی می خواهد واکنشی نشان ندهد و هر واکنشی که صهیونیست ها قصد دارند انجام دهند، بررسی شود تا به جنگی آشکار و گسترده منجر نشود.

چیزی که بعد از پاسخ ایران در عمق رژیم صهیونیستی و با این حجم از پهپادها و موشک ها شاهد خواهیم بود، این است که رژیم صهیونیستی به میدان نبردی تبدیل می شود که وضعیتش مانند قبل از جنگ غزه نخواهد بود. این حمله نشان داد می توان از ایران، سوریه، لبنان و کرانه باختری به عمق سرزمین های اشغالی حمله و آنجا را بمباران و نابود کرد. قدرت بازدارندگی یعنی نباید در حالی که مردم منطقه از محاصره و تجاوز رنج می برند، صهیونیست ها از امنیت و آسایش برخوردار باشند.

رژیم صهیونیستی اکنون میدانی باز خواهد بود و مردمانش آواره خواهند شد، همان گونه که مردم فلسطین آواره و شهرها را بمباران کردند، همان گونه که رژیم صهیونیستی و آمریکا در حال بمباران ما هستند، اقتصادشان نیز مانند فلسطین باید آسیب ببیند. این مرحله ای است که به آن رسیده ایم و آنچه در راه است، بزرگتر خواهد بود.