به گزارش
اسلام تایمز، ۱۸ روز تنش بیسابقه ایران با رژیم صهیونیستی در فاصله حمله به بخش کنسولی سفارت ایران در دمشق تا عملیات وعده صادق و پنج روز بعد از آن، یعنی عملیات روز ۳۱ فروردین اسرائیل علیه ایران، خیلی چیزها را تغییر داد و چیزهای بیشتری را هم دگرگون خواهد کرد. یکی از چیزهایی که ممکن است تغییر کند، سمتوسوی برنامه هستهای ایران است.
کمال خرازی، مشاور رهبری روز پنجشنبه در گفتوگو با الجزیره مباشر هشدار داد که ایران اگر «ناچار» شود «دکترین هستهای» خود را تغییر خواهد داد؛ موضعی که بیش و پیش از هر چیز، ریشه در ۱۸ روز تنش بیسابقه تهران و تلآویو دارد. اثر این ۱۸ روز تنش را شاید بتوان در سطحی محدودتر، با اثرات ۱۶ روز بحران موشکی آمریکا و شوروی سابق در سال ۱۹۶۲ مقایسه کرد که منجر به تعمیق نگاه دو طرف به نقش بازدارنده تسلیحات هستهای شد.
چینیها زمانی در دهه ۱۹۵۰ میلادی، تسلیحات اتمی را «ببر کاغذی» قدرتهای بزرگ خوانده بودند، ولی هم آنها اذعان میکردند: «اگر آمریکا با بمب اتمی [بهما] حمله کند، چیزی مقابلش نداریم و فقط مجبوریم اجازه چنین حملهای را بدهیم.» همین شد که پکن در اکتبر ۱۹۶۴ اولین سلاح هستهای را آزمایش کرد.
موضع سید کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی در گفتوگو با شبکه الجزیره مباشر که گفته «اما اگر موجودیت ایران تهدید شود، ناچاریم دکترین هستهای خود را تغییر دهیم» پرسشهایی جدی درباره چرایی تغییر دکترین هستهای ایران به وجود آورده است. موضع رسمی ایران طی بیش از دو دهه گذشته پایبندی به پیمان منع اشاعه (NPT) بود که مبتنی بر «دکترین کاربرد صلحآمیز» انرژی هستهای است. با این حال، ظرف سالهای اخیر، دستکم چند مقام در ردههای میانی ایران هشدار دادهاند که دکترین ایران ممکن است تحت شرایط خاص دگرگون شود.