۰
سه شنبه ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۰۴

کارشکنی آمریکا در توافق هسته ای بی اعتمادی ایران را تائید می کند

کارشکنی آمریکا در توافق هسته ای بی اعتمادی ایران را تائید می کند
توافق هسته ای که تابستان گذشته بین ایران و قدرت های جهانی موسوم به ١+٥ به امضاء رسید و به طور رسمی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نام گرفت در واقع بر اساس اصل بده و بستان به دست آمده است. اصل بر این است که ایران با بازرسی های سرزده بین المللی و نظارت بر برنامه هسته ای خود و محدود کردن غنی سازی اورانیوم و کاهش ظرفیت تولید آب سنگین برای یک دوره اعتماد سازی موافقت کند و کشورهای ١+٥ نیز در مقابل حق ایران را در زمینه غنی سازی هسته ای بپذیرد و تحریم های برقرار شده در واکنش به برنامه هسته ای این کشور را لغو کنند. امروزه، آینده این بده و بستان با خطر روبروست اما نه از جانب ایران. پی آمدهای ناکام ماندن برجام فقط به افزایش گستره و ظرفیت برنامه هسته ای ایران محدود نخواهد شد. از نظر ایران، توافق هسته ای در واقع نوعی آزمون برای پی بردن به این مسئله بود که آیا می توان به غرب برای همکاری در زمینه های دیگر اعتماد کرد. اگر دولت آمریکا با صداقت به تعهدات خود در قبال توافق هسته ای عمل کند این اقدام بر دیدگاه زمامداران ایران برای گفتگوهای گسترده تر با واشنگتن تأثیری مثبت خواهد گذاشت. در مقابل، اگر آمریکا رفتاری مبتنی بر سوء نیت داشته باشد و بر سر راه منتفع شدن ایران از توافق هسته ای مشکل ایجاد کند در آن صورت باور مقامات ارشد ایران مبنی بر اینکه آمریکا سوء نیت دارد و نمی توان به آن اعتماد کرد، تأیید خواهد شد. در چنین حالتی، حاصل سال ها مذاکره برباد خواهد رفت و ذهنیت "برد کامل یک طرف و باخت کامل طرف دیگر" بین دو کشور حاکم خواهد شد و چنین وضعیتی برای منطقه پی آمدهای فاجعه باری خواهد داشت.

با اجرایی شدن برجام در روز ششم ژانویه سال جاری، ایران به همه تعهداتی که در توافق هسته ای گنجانده شده از جمله کاستن از میزان ذخیره اورانیوم غنی شده خود به میزان ٩٨ درصد، کاهش شمار سانتریفیوژهای خود به شش هزار دستگاه، بازطراحی رآکتور آب سنگین اراک و اجرای دقیق پادمان و تعهدات دیگر عمل کرده و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز اجرای تعهدات از سوی ایران را تأیید کرده است.

اما با وجود اجرای مفاد برجام از سوی ایران، این کشور از منافعی که از اجرای توافق هسته ای و لغو تحریم ها انتظار داشته بهره مند نشده است. همانگونه که آیت الله خامنه ای رهبر معظم ایران گفته است: "دولت آمریکا روی کاغذ می نویسد که بانک ها می توانند با ایران همکاری کنند اما در عمل به ایران هراسی دامن می زند تا هیچ کس با ایران تجارت نکند. مقامات آمریکایی می گویند تحریم ها همچنان به قوت خود باقی هستند و سرمایه گذاران خارجی از اینکه در ایران سرمایه گذاری کنند می ترسند".

در واقع بانک های بین المللی و شرکت هایی که با آمریکا داد و ستد دارند به علت ترس از تحریم های غیر هسته ای و احتمال برقراری تحریم های تازه از سوی آمریکا علیه ایران، از تجارت با این کشور بیم دارند و از سرمایه گذاری در ایران خودداری می کنند. بانک های عمده اروپا به علت نقض تحریم های برقرار شده علیه ایران تا کنون میلیاردها دلار جریمه پرداخت کرده اند. به همین علت است که ایران نتوانسته است آن گونه که انتظار داشت سرمایه گذاری های خارجی را جذب و از تسهیلات بانکی برای عقد قراردادهای تجاری از زمان اجرایی شدن برجام تا کنون، استفاده کند.

محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران چندی پیش در مصاحبه با رابین رایت در نیویورک گفت مهم ترین مسئله و مشکل این است که دولت آمریکا پس از هشت سال ترساندن همه از داد و ستد با ایران و برقراری جریمه های هنگفت علیه کسانی که قصد تجارت با ایران را داشته اند، اکنون خود را کنار کشیده است. آمریکا باید برای برطرف شدن این حالت تدابیر بیشتری اتخاذ کند. آمریکا باید اعلام کند که تجارت با ایران برای کسی گران تمام نخواهد شد.

افزون بر این، تحریم های آمریکا مانع از آن شده است که ایران بتواند پول های توقیف شده خود در بانک های خارجی را که بسیار روی آن حساب کرده بود به کشور بازگرداند. برای اینکه ایران بتواند پول های توقیف شده خود را که بیشتر آن به دلار است بازپس بگیرد آمریکا باید تحریم های مربوط به دلار را لغو کند تا بانک های خارجی بتوانند پول های توقیف شده ایران را آزاد کنند اما در حال حاضر به علت ترس از مجازات احتمالی آمریکا از پس دادن پول های ایران خودداری می کنند. به گفته جان کری وزیر امور خارجه آمریکا ایران از ٥٥ تا ١٠٠ میلیارد دلاری که گفته می شود در بانک های خارجی مسدود
شده اند فقط سه میلیارد دلار دریافت کرده است.

آمریکا به جای تلاش برای جلب رضایت ایران، به تازگی به زخم ایران نمک نیز پاشیده است. دیوانعالی آمریکا چندی پیش با زیرپا گذاشتن همه قواعد و رویه ها موجود، حکم داد که خانواده قربانیان بمب گذاری در بیروت در سال ١٩٨٣ می توانند مبلغ دو میلیارد دلار از دارایی های توقیف شده ایران غرامت دریافت کنند. آقای حسن روحانی، رئیس جمهوری میانه رو و عمل گرای ایران، این اقدام دیوانعالی آمریکا را ادامه دشمنی ها با ایران و سرقتی بی شرمانه و رسوایی حقوقی توصیف کرد. ولی اله سیف، رئیس کل بانک مرکزی ایران نیز دولت احمدی نژاد را به علت سرمایه گذاری به دلار که اکنون دیوانعالی آمریکا می خواهد از طریق آن به بازماندگان قربانیان بمب گذاری غرامت پرداخت کند، سرزنش کرد.

در ماه ژانویه دولت آمریکا برای اروپائیانی که از ایران دیدن کرده اند مقررات تازه ای وضع کرد و آن ها را ملزم ساخت پیش از سفر به آمریکا روادید ورود دریافت کنند. همین اقدام آمریکا مانع دیگری بر سر راه تجارت اروپایی ها با ایران قرار داد. این گونه اقدامات نه فقط در ایران بلکه در اروپا نیز با واکنش منفی روبرو شده است.

معاون پارلمانی اروپا در امور آمریکا در واکنش به این گونه اقدامات واشنگتن گفت اروپا در واقع گروگان سیاست های آمریکاست. این مقام اروپایی گفت ما به همراه یکدیگر برای دستیابی به توافق هسته ای مذاکره کردیم اما اکنون آمریکا در اجرای این توافق کارشکنی می کند.

با همه این مسایل، هنوز این امید وجود دارد که این موانع از سر راه برداشته شوند و ایران بتواند از منافع حاصل از توافق هسته ای و لغو تحریم که سزاوار آن است، بهره مند شود. جان کری و محمد جواد ظریف هفته گذشته دوبار با یکدیگر دیدار و درباره چگونگی حل مشکلات مربوط به لغو تحریم های برقرار شده علیه ایران، گفتگو کردند. جان کری پس از دیدار با آقای ظریف گفت آمریکا بر سر راه تجارت با ایران که در توافق هسته ای مجاز دانسته شده است، مانع ایجاد نخواهد کرد. وزیر خارجه آمریکا گفت همانگونه که در توافق هسته ای متعهد شده ایم تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای ایران را لغو کرده ایم و اکنون این فرصت برای بانک های خارجی فراهم است که با ایران داد و ستد کنند. وی گفت متأسفانه چنین به نظر می رسد که نوعی سردرگمی در بین بانک های خارجی وجود دارد و ما تلاش می کنیم تا این گونه ابهامات را تا آنجا که می توانیم برطرف کنیم.

باید توجه داشت که اگر توافق هسته ای به شکست کشانده شود دیگر فرصتی برای مصالحه بین ایران و آمریکا در زمینه های دیگر پدید نخواهد آمد و افزون بر این ایران اعتماد خود به شورای امنیت سازمان ملل متحد را نیز از دست خواهد داد.

دولت اوباما با آگاهی از این مشکلات و اعلام آمادگی خود برای روشن ساختن مسائل مربوط به تجارت با ایران برای موسسات مالی، نشانه های امیدوار کننده ای را به نمایش گذاشته است. برنامه جامع اقدام مشترک در واقع مهم ترین توافقی است که بین ایران و آمریکا به دست آمده که پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل به علاوه آلمان نیز در آن سهیم هستند. برای اینکه این توافق به گامی سازنده در جهت بهبود روابط ایران با غرب تبدیل شود لازم است تا همه طرف های این توافق با صداقت به تعهداتی که بر عهده گرفته اند عمل کنند.

آقای ظریف چندی پیش در این باره گفت همانگونه که رهبر معظم آیت الله خامنه ای سال گذشته اعلام کردند اگر تجربه مذاکرات هسته ای نشان دهد که آمریکا در رویکرد خود در قبال ایران بازنگری می کند و با ایران بر اساس اصل احترام و منافع متقابل برخورد کند، در آن صورت امکان تغییر وجود دارد.

متأسفانه در عرصه سیاسی آمریکا نیروهای قدرتمندی وجود دارند که می خواهند به دشمنی میان ایران و آمریکا دامن بزنند و این دو کشور را به مسیر جنگ با یکدیگر بازگردانند. این گروه های ذی نفوذ هر آنچه در توان دارند برای به شکست کشاندن توافق دوران ساز هسته ای انجام می دهند و نفوذی شدید روی کنگره دارند که تلاش می کند ده ها تحریم تازه علیه ایران برقرار کند.

متأسفانه اقدامات این گروه ها در واقع تا حدود زیادی به نیابت از سوی عربستان و اسرائیل صورت می گیرد و هدف اصلی آن ایجاد مانع بر سر راه سیاست خارجی آقای اوباماست و نه تقویت صلح و ثبات بین المللی.




Edition: US
U.S. Torpedoing the Nuclear Deal Will Reaffirm Iran’s Distrust
٠٤/٢٩/٢٠١٦ ٠٤:٠٩ pm ET Seyed Hossein Mousavian

The nuclear deal reached between Iran and the P٥+١ world powers last summer, formally known as the Joint Comprehensive Plan of Action, was predicated on a basic give-and-take. In exchange for Iran agreeing to intrusive international inspections and monitoring and limits on its enrichment and heavy water capacity for a confidence-building period, the P٥+١ would respect Iran’s right to nuclear enrichment and remove all nuclear-related sanctions. Today, the future of this quid pro quo is under threat — and not from the Iranian side.
The consequences of the JCPOA falling through would not only be on the size and scope of the Iranian nuclear program. For Iran, the JCPOA was a criterion for judging whether it could trust the West to cooperate on other issues. If the United States faithfully abides by its commitments under the deal, then the view of Iranian leaders towards broader negotiations would be positively affected. However, if the United States acts with ill intent and makes it difficult for Iran to receive the benefits it is due under the deal, then the belief of Iranian leaders that the United States is insincere and cannot be trusted will be reaffirmed. Years of diplomacy will be undone and a zero-sum mentality will once again take hold between the two countries — with disastrous consequences for the region.
By the JCPOA’s “implementation day” on Jan. ١٦, Iran had followed through on all of its commitments; reducing its enriched uranium stockpile by ٩٨ percent, capping its number of centrifuges enriching uranium to ٦,٠٠٠, modifying its heavy water reactor and implementing strict surveillance measures, among other obligations the International Atomic Energy Agency has verified and Iran has abided by.
However, now that the JCPOA has been implemented, Iran has yet to derive the expected benefits from sanctions relief. As Iran’s Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei has said: “They [the United States] write on paper that banks can cooperate with Iran, but in practice they promote Iranophobia so that no one trades with Iran. American officials say that sanctions are still in place so that foreign investors get scared and do not come.”
If the U.S. acts with ill intent and makes it difficult for Iran to receive the benefits it is due under the deal, then the belief that America is insincere and cannot be trusted will be reaffirmed.
Indeed, fearful of existing non-nuclear sanctions and the prospect of new sanctions, international banks and corporations with U.S.-based operations have been fearful of trading with or investing in Iran. Major European banks have in the past paid billions in fines due to supposed Iran sanctions violations. As a consequence, Iran has not been able to receive expected foreign investment or have international banks facilitate the business agreements it has signed since the JCPOA’s implementation.
“The most important problem is that the United States is taking a back seat after eight years of scaring everybody off, imposing heavy penalties on people who wanted to do business with Iran,” Iranian Foreign Minister Javad Zarif said in a recent interview with The New Yorker’s Robin Wright. “The United States needs to do way more. They have to send a message that doing business with Iran will not cost them.”
U.S. sanctions have also prevented Iran from repatriating its much-hyped frozen oil revenues, which have been held at banks abroad. For Iran to retrieve this money, much of which was denominated in U.S. dollars, requires the foreign banks to conduct dollar-clearing sanctions for Iran, which they are hesitant to do for fear of running afoul of U.S. sanctions. According to U.S. Secretary of State John Kerry, Iran has so far been able to repatriate only $٣ billion of its $٥٥ billion to $١٠٠ billion in frozen funds abroad.
Adding insult to injury, the U.S. Supreme Court also recently broke all precedent by ruling that families of American victims of a ١٩٨٣ Beirut bombing can sue Iran for $٢ billion worth of frozen Iranian assets. Iran’s centrist and pragmatic president, Hassan Rouhani, called the decision a “continuation of hostilities against Iran” and a “flagrant theft and a legal disgrace.” Iran’s Central Bank Chief Valiollah Seif also placed blame on the Mahmoud Ahmadinejad administration for making investments in dollars, which were among the frozen assets the Supreme Court ruled on.
In January, the United States also adopted new visa regulations requiring Europeans who visit Iran to attain a visa before entering the United States, creating another barrier to European trade with Iran. All of these measures have not just spurred frustration in Iran, but also in Europe.
“Europe is being taken hostage by American policy,”declared Marietje Schaake, the vice president of the European Parliament’s Delegation for Relations with the United States. “We negotiated the nuclear deal together, but now the U.S. is obstructing its execution.”
With all of this said, there is still reason to hope that these hurdles will be overcome and Iran will reap the benefits it is due from sanctions relief. Secretary Kerry and Foreign Minister Zarif met twice last week to discuss how to resolve the problems with Iran receiving sanctions relief. Kerry said after his meeting with Zarif: “The United States is not standing in the way and will not stand in the way of business that is permitted with Iran since the (nuclear deal) took effect.”
He added: “We’ve lifted our nuclear-related sanctions as we committed to do and there are now opportunities for foreign banks to do business with Iran. Unfortunately, there seems to be some confusion among foreign banks and we want to try to clarify that as much as we can.”
If the deal collapses, not only would there be no chance for any compromise between Iran and the U.S on any other issue, but Iran would also lose its faith in the Security Council.

The Obama administration recognizing these problems and declaring it is willing to clarify what transactions foreign financial institutions can conduct with Iran is a hopeful sign. The JCPOA was the first major agreement between Iran and the United States, and also involved the rest of the five permanent members of the U.N. Security Council plus Germany. For it to be a step towards a more constructive relationship between Iran and the West, it is imperative that all sides faithfully implement their commitments.
Foreign Minister Zarif said in this regard recently: “As the Leader [Ayatollah Ali Khamenei] said last year, if the experience of the nuclear negotiations proves that the United States is changing its approach toward Iran — is basing its approach to Iran on mutual respect and interests — then there is a chance of change.”
If the JCPOA collapses, not only would there be no chance for any compromise between Iran and the United States on any other issue, but Iran would also lose its faith in the U.N. Security Council. Unfortunately, there are powerful forces in U.S. politics that seek to increase U.S.-Iran enmity and revert Iran and the United States back onto the path to war. These special interest groups are doing everything in their power to destroy the landmark diplomatic agreement and have strong sway over Congress, which is pushing for over a dozen new sanctions against Iran. The efforts of these groups, sadly, are done more at the behest of the Israeli and Saudi governments and done more for the purpose of obstructing President Obama’s foreign policy goals than enhancing global peace and security.

تهیه و تنظیم: ١١٢٤٤٠ ۱۳۹۵/۰۲/۱۱
مرجع : وزارت فرهنگ و ارشاد
کد مطلب : ۵۳۶۵۴۸
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما

منتخب
پیشنهاد ما