مسیر زندگی شهید صالح العاروری مسیری جهادی و طاقت فرسا بود

به گزارش اسلام تایمز، «صالح العاروری» سال 1966 در شهرک العاروره در نزدیکی شهر رام الله در کرانه باختری به دنیا آمد. مدرک لیسانس خود را در رشته فقه و حقوق اسلامی از دانشگاه الخلیل در کرانه باختری دریافت کرد. سال 1985 رهبر جنبش اسلامی دانشجویی در دانشگاه الخلیل شد. پس از تاسیس جنبش حماس در اواخر سال 1987 «العاروری» نیز به آن ملحق شد. طی سال‌های 1990 تا 1992 دو بار به اتهام فعالیت در جنبش حماس اسیر و به بازداشت موقت درآمد. شهید «العاروری» از بنیانگذاران گردان‌های شهید عزالدین قسام شاخه نظامی حماس است. او طی سال‌های 1991 و 1992 هسته‌های اولیه شاخه نظامی حماس را در کرانه باختری پایه‌گذاری کرد. ارتش رژیم صهیونیستی سال 1992 مجددا او را به اسارت گرفت و به اتهام تاسیس گردان‌های قسام در کرانه باختری به 15 سال حبس محکوم کرد.

وی سال 2007 آزاد شد اما رژیم صهیونیستی سه ماه بعد مجددا او را به اسارت گرفت و تا سال 2010 در اسارت بود. دیوان عالی رژیم صهیونیستی او را پس از آزادی به خارج از فلسطین تبعید کرد. العاروری پس از آزادی به عنوان عضو دفتر سیاسی حماس انتخاب شد. او یکی از اعضای تیم مذاکره کننده حماس در جریان قرارداد مبادله اسرا در سال 2011 موسوم به  قرارداد «وفاداری به آزادگان» بود که به موجب آن در نتیجه پافشاری و استقامت حماس 1027 اسیر فلسطینی در مقابل «گلعاد شالیت» نظامی اسیر اسرائیلی آزاد شدند.

شهید «صالح العاروری» اکتبر 2017 به عنوان نایب رئیس دفتر سیاسی حماس انتخاب شد. او در نهایت شامگاه سه شنبه 2 ژانویه 2024 در حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به ضاحیه جنوبی بیروت به شهادت رسید.

«فاطمه العاروری» خواهر شهید «صالح العاروری» نائب رئیس جنبش حماس در گفتگو با خبرنگار «اسلام تایمز» درباره ی برادرش گفت: برادرم «شیخ صالح» زندگی اش عبارت بود از یک مسیر جهادی و مشقت بار و طاقت فرسا و البته در این مسیر و سختی تنها نبود بلکه برای کل خانواده اش هم همین طور بوده است.

وی بار اشاره به سالها اسارت برادرش در زندان رژیم صهیونیستی و رنجی که برای خود شهید و خانواده اش به دنبال داشت، گفت: سالهای حبسش را بین زندان انفرادی و زندان غیر انفرادی گذراند و این سالهای سخت 18 سال به طول انجامید و سرانجام بر اساس قراردادی که میان جنبش حماس و رژیم صهیونیستی بر سر موضوع «جلعاد شالیت» اسیر صهیونیستی بدست آمد، وی آزاد شد.
 
«فاطمه العاروری» در ادامه گفت: مادر شهید هم به نوبه ی خودش هیچ یک از زندان های رژیم صهیونیستی را رها نکرد و در همه ی این سالها از این زندان به آن زندان به ملاقات پسرش می رفت اما چه ملاقاتی! ملاقاتی که با تحقیر، سختی و اهانت همراه بود همچنین ما خواهران هم در همین وضعیت قرار داشتیم اما همه ی این سختی ها را برای خدا تحمل می کردیم و به خاطر وضعیتی که در آن قرار داریم خدا را هزاران بار شکر می کنیم.

وی در پاسخ به این سوال که با این حساب باید مدت زمان زیادی تا زمان شهادت برادرتان ندیده باشید، گفت: بله 20 سال برادر شهیدمان را ندیدیم و حتی طی این مدت نتوانستیم یعنی بعد از تبعیدش به سوریه دیگر نتوانستیم با وی رو در رو ملاقات داشته باشیم.

درباره ی اینکه در تماس های تلفنی موضوع گفتگوهای میانشان چه بود، تصریح کرد: تنها موضوعات خانوادگی بود و اصلا به سیاست نمی پرداخت.

«فاطمه العاروری» در پایان خاطر نشان کرد: مدتی قبل از شروع طوفان الاقصی هم نتوانستند با وی گفتگو کنند.
 
گفت و گو: معصومه فروزان